(siedliskoznawstwo leśne), grupa najuboższych typów siedliskowych lasu na oligotroficznych glebach mineralnych i organicznych (Bb); próchnica typu mor.
Drzewostan tworzy zazwyczaj sosna II-V klasy bonitacji; w górach świerk kl. II-V kl. bonitacji. Warstwy dolnej drzewostanu brak. Podszyt ubogi, tworzą jałowiec, kruszyna, jarzebina; rzadziej bardzo słabo rozwinięty dąb. Runo ubogie złożone między innymi z wąskolistnych traw (kostrzewa owcza Festuca ovina, śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa), tworzą także borówka brusznica Vaccinium vitis idaea, wrzos pospolity Calluna vulgaris. Silnie rozwinięta jest warstwa mszysta; w borach suchych licznie występują porosty - szczególnie chrobotki Cadonia sp., a w borach bagiennych torfowce Sphagnum sp.
W końcu 2010 r. bory stanowiły 22,4% pow. ogólnej powierzchni leśnej kraju. Na obszarach w zarządzie w PGL LP - zajmowały 22,0% pow.; a w lasach prywatnych 26,0% ich areału.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.; zmienione uzupełnione w 2013 r. autor Roman Zielony
Zaręba R. 1988. Fitosocjologia i typologia leśna. Wyd. II. Wdawnictwo SGGW-AR, Warszawa.
Sikorska E. 1999: Siedliska leśne. Cz I. Siedliska obszarów niżowych. Wyd. Akademii Rolniczej w Krakowie
Kliczkowska A., Grzyb M. 1997-1998 cykl artyków o typach siedliskowych lasu opublikowanych w "Głosie Lasu"
Klasyfikacja gleb leśnych Polski, PTG. CILP, Warszawa 2000
Wyniki aktualizacji stanu powierzchni leśnej i zasobów drzewnych w Lasach Państwowych na dzień 1 stycznia 2011 r., DGLP, BULiGL, Warszawa 2011.