buczyna acydofilna górska

(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o naukowej nazwie Luzulo luzuloidis-Fagetum Markgr. 1932 em. Meusel 1937, z klasy Querco-Fagetea, rzędu Fagetalia sylvaticae i związku Fagion sylvaticae. Ubogi las bukowy występujący w reglu dolnym, rzadziej w niższych położeniach Karpat i Sudetów, na glebach typu gleb brunatnych kwaśnych, i bielicowanych, niekiedy rankerów brunatnych lub gleb rdzawych, o podłożu skał krystalicznych, metamorficznych lub osadowych z niską zawartością związków zasadowych. W drzewostanie dominuje buk z niewielką domieszką świerka, rzadziej jodły (głównie w Karpatach) lub jaworu. Najważniejszymi gatunkami warstwy zielnej są: śmiałek pogięty, borówka czarna, kosmatka gajowa, szczawik zajęczy, konwalijka dwulistna, przenęt purpurowy, jastrzębiec leśny i trzcinnik leśny. Do najczęstszych mchów należą: płonnik strojny, widłoząb miotłowy i gajnik lśniący. Buczyna acydofilna górska zwana jest także acydofilną buczyną górską.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Matuszkiewicz J.M. 2007. Zespoły leśne Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.