buczyna acydofilna niżowa

(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o nazwie naukowej Deschampsio flexuosae-Fagetum Schröeder (syn. Luzulo pilosae-Fagetum W. et A.Mat. 1973) z klasy Querco-Fagetea, rzędu Fagetalia sylvaticae i związku Fagion sylvaticae. Rozmieszczenie – północno- oraz południowo-zachodnia część niżowego obszaru kraju. Najważniejszymi regionami występowania tego zespołu są: Nizina Szczecińska, Pobrzeże Słowińskie, Pojezierza: Drawsko-Kaszubskie, Wałecko-Myśliborskie, Iławsko-Brodnickie oraz Roztocze, Góry Świętokrzyskie i Wyżyna Krakowsko-Częstochowska. Typowymi glebami są: oligotroficzny ranker, gleby brunatne kwaśne i zbielicowane oraz ubogie odmiany kwaśnych gleb płowych. Pod względem wilgotności mogą to być gleby od prawie suchych, poprzez świeże, do słabo wilgotnych, co odzwierciedlają postacie zespołu. Drzewostan jest  prawie czysto bukowy oraz (rzadko) z domieszką dębu bezszypułkowego. Warstwa krzewów na ogół słabo wykształcona składająca się zwykle tylko z podrostu bukowego. Runo ma na ogół charakter skupiskowy i wypełnione jest przez głównie przez formy trawiaste, takie jak: kosmatka owłosiona, śmiałek pogięty, trzcinnik leśny, turzyca pigułkowta i wiechlina gajowa; ponadto stałymi komponentami są: szczawik zajęczy, konwalijka dwulistna i zachyłka trójkątna. Warstwa przyziemna najczęściej dobrze rozwinięta, składająca się z następujących gatunków mchów: płonnik strojny, widłoząb miotłowy i rokiet cyprysowaty. Buczyna acydofilna niżowa zwana jest także acydofilną buczyną niżową.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Matuszkiewicz J.M. 2007. Zespoły leśne Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.