(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), podziemny pęd skrócony, którego główną część stanowią przekształcone liście, charakterystyczny dla wielu roślin jednoliściennych. Silnie skrócona łodyga tworzy tzw. piętkę, na której osadzone są bardzo gęsto duże, mięsiste, białawe lub żółtawe liście. W liściach tych gromadzą się materiały zapasowe, głównie cukry. Z piętki wyrastają korzenie przybyszowe, a w części szczytowej cebuli znajduje się pąk wierzchołkowy, który na wiosnę wyrasta w pęd nadziemny. W pachwinach mięsistych liści występują pąki boczne, z których mogą rozwijać się nowe cebule.
Szweykowska A., Szweykowski J. Botanika. Tom 1. Morfologia. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa.