żył w latach 1855-1922. Niemiecki botanik i paleobotanik, pionier europejskiej ochrony przyrody. W latach 1880-1910 był pierwszym dyrektorem Muzeum Przyrodniczego w Gdańsku (Zachodniopruskie Muzeum Prowincjonalne). Przeprowadził inwentaryzację największych głazów narzutowych na Pomorzu Gdańskim. Był twórcą nowego znaczenia pojęcia „pomnik przyrody”. Przyczynił się do powstania pierwszego urzędu konserwatora przyrody na terenie Prus (państwowy opiekun pomników przyrody – niem. Staatliche Stelle für Naturdenkmalpflege in Preußen) – od 1906 pełnił tę funkcję w Gdańsku, a w 1910 roku przeniósł się wraz z urzędem do Berlina. W roku 1916 odwiedził Puszczę Białowieską. Omawiano wówczas plan utworzenia tam dużego rezerwatu w widłach Narewki i Hwoźnej. W efekcie fragment puszczy o powierzchni około 3 tys. ha wyłączono spod wyrębów oraz zaniechano na nim planów budowy linii kolejki leśnej.
Autor: Dr Marek Maciantowicz