cypryśnik

(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Taxodium) rodzaj z rodziny cypryśnikowatych (Taxodiaceae), do którego należy jeden wielopostaciowy gatunek – cypryśnik błotny.(Taxodium distichum Rich.).  Drzewo do 50 m wysokości. Pień zwykle silnie zbieżysty. Korona początkowo stożkowa, potem szeroko zaokrąglona. Pędy dwojakiego rodzaju: szczytowe, zakończone pąkiem i drewniejące oraz boczne, bez pąka i corocznie opadające. Igły sezonowe, ułożone skrętolegle i rozłożone grzebieniasto, miękkie, jasnozielone, przebarwiające się jesienią na kolor brązowy. Szyszki kuliste, 2-3 cm średnicy, rozpadające się po dojrzeniu. Charakterystyczne są korzenie powietrzne, tzw. pneumatofory, które wyrastają z korzeni podziemnych ponad powierzchnię gleby. Przypisuje się im różne funkcje, np. pobieranie tlenu, gromadzenie substancji zapasowych i stabilizacja drzew na siedliskach bagiennych. Występowanie – rejony południowo-wschodnie USA: Luizjana, Teksas, Arkansas, Karolina, Maryland, Floryda; bagna oraz  tereny zalewane – doliny rzek i obrzeża jezior. Oryginalne drzewo ozdobne, wytrzymałe na mrozy, dawniej dość często sadzone w parkach, zwykle na glebach wilgotnych, na których rośnie najlepiej.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz