czapla biała

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Egretta alba, ang. Great Egret) ptak z rodziny Ardeidae (czaplowate), zaliczanej obecnie do rzędu Pelecaniformes (pelikanowe). Długość ciała 85-100 cm, rozpiętość skrzydeł 145-170 cm, masa ciała 1-1,5 kg. Wielkości czapli siwej, ale o smuklejszej sylwetce z długą, esowato wygiętą szyją. Ubarwienie białe. W szacie godowej na grzbiecie wyrastają długie pióra ozdobne, dziób jest czarny a nogi czerwonawe. Ptaki nielęgowe i młode mają dziób żółty, a nogi żółtawobrązowe. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Zamieszkuje szuwary i zarośla brzegów płytkich wód. Gniazdo zakłada w szuwarach lub na drzewach. Gniazduje kolonijnie. W okresie IV-V składa 3-5 jaj, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 25-26 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Pożywienie: głównie owady wodne, rybki. Jej populacja w całej Europie rośnie i rozszerza areał, od kilkunastu lat gatunek ten gnieździ się także u nas. Liczebność w Polsce szacowana jest na 20-25 par i wciąż wzrasta. Jesienią na południu kraju tworzy koncentracje liczące nawet ponad sto osobników. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław