Daniel

Daniel Dama dama Naturalny obszar występowania daniela obejmował najprawdopodobniej Azję Mniejszą. Jego przesiedlanie na nowe obszary, w basenie Morza Śródziemnego, rozpoczęli Fenicjanie a proces ten kontynuowali starożytni Rzymianie. Obecnie daniele żyją na wolności w prawie całej Europie (za wyjątkiem wschodniej części), licznych populacjach w obu Amerykach, Australii i Nowej Zelandii a także w Afryce. Daniele są również powszechnie hodowane, jako zwierzęta gospodarskie w celu produkcji mięsa, skór i poroży. Daniel jest mniejszy od jelenia szlachetnego a masa dorosłych samców może przekraczać 100 kg, samice są znacznie lżejsze. Daniele występują w trzech podstawowych odmianach barwnych: najczęściej występującej płowej, białej (leucystycznej) oraz czarnej (ciemnobrązowej). W Polsce daniele najliczniej występują w zachodniej części kraju. Liczebność tego gatunku gwałtownie rośnie w ostatnich dekadach i wykazuje on ekspansję na nowe tereny, głównie za sprawą introdukcji oraz ucieczek z hodowli fermowej. Część osobników może również pochodzić z populacji żyjących w krajach sąsiednich (Czechy, Słowacja, Niemcy). Wzrost liczebności danieli ma negatywny wpływ na rodzime jeleniowate, głównie sarnę. Daniel jest gatunkiem łownym. Daniele są łatwym łupem dla wilków oraz zdziczałych psów. 

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr Jakub Gryz

 

http://www.iop.krakow.pl/gatunkiobce/defaultd09c.html?nazwa=opis&id=109&je=pl
http://www.iop.krakow.pl/ias/gatunki/189
http://www.iop.krakow.pl/Ssaki/gatunek/124

 

Publikacje powiązane tematycznie

Dzięciołowski R. 1994. Daniel. Wydawnictwo SGGW, Warszawa