delta rzeczna

(gleboznawstwo leśne), delta rzeki to jej ujście do morza (jeziora), często w postaci kilku odnóg, tworzących obszar nizinny o charakterze podmokłym (np. Żuławy Wiślane). Delta rzeki przypomina kształtem grecką literę Δ (delta). Nazwa pochodzi od ujścia Nilu do Morza Śródziemnego, nadana przez starożytnych Greków. Delty powstają poprzez osadzanie się aluwiów wleczonych przez rzekę, w miejsce gdzie ta wytraca szybkość przepływu wody uchodząc do zbiornika wodnego. Delty tworzą się głównie w płytkich zbiornikach wodnych, w jeziorach, w morzach zamkniętych, pozbawionych przypływów i odpływów i silnych prądów. Czynnikiem sprzyjającym powstawaniu delt jest duża ilość transportowanego i akumulowanego przez rzekę materiału. W deltach powstają bardzo żyzne gleby, ale trudne w użytkowaniu ze względu na zagrożenie zalewami zarówno rzeki jak i morza.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klimaszewski M. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa 1994.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Klimaszewski M. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa 1994.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.
Allen P. A. 2000. Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. PWN Warszawa.