detekcja ultradźwiękowa

(ochrona przyrody), Metoda badania nietoperzy, pozwalająca na określenie częstotliwości dźwięków wydawanych przez poszczególne gatunki, z zastosowaniem detektorów.
Ultradźwięki (zwykle niesłyszalne dla człowieka) emitowane są przez poszczególne gatunki w różnorodny sposób i wracając jako echo do uszu zwierzęcia informują je o otoczeniu. Nietoperze z rodziny Vespertilionidae echolokują “przez pyszczek” – ich sygnał można porównać do wycinka sfery, natomiast Rhinolophidae echolokują “przez nos” i dzięki specyficznym naroślom (tzw. podkowie) ich sygnał jest bardzo ukierunkowany i precyzyjny. Większość nietoperzy wytwarza dźwięki o częstotliwości 20 do 80 kHz, ale niektóre gatunki nawet od 120 do 210 kHz.
Każdy z gatunków nietoperzy wydaje dźwięki o charakterystycznej dla niego częstotliwości, dlatego istnieje możliwość prowadzenia badań za pomocą detektorów ultrasonicznych (tzw. batdetektorów), które odbierają ultradźwięki i przetwarzają je na dźwięki słyszalne dla ludzi. Poszczególne gatunki wydają tak specyficzne sygnały, że mogą być zidentyfikowane przez doświadczonych badaczy lub przy pomocy specjalistycznego oprogramowania.
Od czasu wprowadzenia detektorów można prowadzić bezinwazyjne badania nietoperzy bez potrzeby ich chwytania.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Marek Maciantowicz