(geomatyka), różnicowa metoda pomiaru polegająca na odbieraniu informacji generowanych przez stacje referencyjne umieszczone na punktach o znanych współrzędnych. Dysponując obserwacjami z dwóch odbiorników i z tego samego czasu, możliwe jest wyznaczenie między nimi poprawnego wektora odległości. Po dodaniu go do punktu referencyjnego o dokładnie obliczonych współrzędnych uzyskuje się właściwe wartości dla nowo rejestrowanych punktów. Pozyskane dane, zwane poprawką korekcyjną, dostarczają wartość, o jaką należy skorygować rejestrowane obserwacje. Technika DGPS pozwala na redukcje błędów związanych z opóźnieniem jonosferycznym i troposferycznym, niedokładnością efemeryd, celowym zafałszowaniem sygnału oraz błędami czasu, a także umożliwia lepsze wpasowanie wyników pomiarów w lokalne układy współrzędnych, zredukowanie błędu pomiaru współrzędnych do kilku centymetrów dla odbiorników klasy geodezyjnej. Dzięki niej można zwiększyć dokładność pozycji mierzonej za pomocą odbiorników GPS/GLONASS zarówno w postprocessingu (za pomocą specjalnego oprogramowania, w ramach kameralnego opracowywania danych po wykonanych pomiarach), jak i w czasie rzeczywistym.
„Słownik geomatyczny” zawarty w publikacji „Geomatyka w Lasach Państwowych – Część II. Poradnik praktyczny”, CILP, Warszawa 2013 r.