drapieżnictwo

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), drapieżnictwo można zdefiniować jako zjadanie w części lub w całości jednych żywych organizmów (ofiary) przez inne organizmy (drapieżniki). Taka szeroka definicja drapieżnictwa obejmuje:
1) tzw. drapieżniki właściwe, atakujące i zabijające swoje ofiary,
2) roślinożerców zgryzających części roślin stanowiące ich pokarm,
3) pasożyty, które żyją w związku przestrzennym ze swoimi żywicielami, często wewnątrz ich organizmów.
Wśród drapieżników możemy wydzielić:
1) roślinożerców odżywiających się pokarmem roślinnym,
2) mięsożerców odżywiających się pokarmem zwierzęcym oraz
3) wszystkożerców odżywiających się obydwoma tymi rodzajami pokarmu.
Odżywianie się pokarmem pochodzenia roślinnego (roślinożercy) bądź zwierzęcego (mięsożercy) wymaga różnych przystosowań behawioralnych i fizjologicznych, dlatego też ewolucja obu tych grup miała różny przebieg. Wśród drapieżników możemy znaleźć gatunki odżywiające się różną liczbą gatunków ofiar; są więc w tej grupie specjaliści polujący na ściśle określone ofiary i generaliści - gatunki o szerokim spektrum pokarmowym. Przerzucanie się drapieżników na łatwiej dostępne gatunki ofiar może być przyczyną utrzymywania się populacji gatunków występujących w małych liczebnościach. Dzięki temu w biocenozie możliwe jest współwystępowanie stosunkowo dużej liczby relatywnie rzadkich gatunków.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

Publikacje powiązane tematycznie

Falińska K. (2004): Ekologia roślin. PWN, Warszawa.
Faliński J.B. (2001): Przewodnik do długoterminowych badań ekologicznych. PWN. Warszawa.
Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.