Drawieński Park Narodowy

Rok utworzenia 1990, powierzchnia 11 536 ha. Położony na terenie trzech województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego i wielkopolskiego. Siedziba dyrekcji znajduje się w Drawnie. Płynąca przez teren parku Drawa tworzy malownicze doliny i wąwozy, stając się jednym z najpiękniejszych szlaków kajakowych w Polsce.
Większość obszaru – blisko 90% - objęta jest ochroną częściową. Wody zajmują 13% powierzchni. Związane są z nimi charakterystyczne zwierzęta: bielik, rybołów, gągoł, bocian czarny, żółw błotny, liczne płazy, a także bóbr i wydra, która jest symbolem parku. Wody zamieszkuje też prawie 40 gatunków ryb, w tym bardzo rzadka troć jeziorowa. Lasy, będące pozostałością Puszczy Drawskiej, rosną na ponad 80% terenu parku. Dominuje w nich sosna zwyczajna.
Spośród roślin tu chronionych można wymienić storczyki, rosiczki, widłaki, chamedafne północną oraz wawrzynka wilczełyko. Swoistą florą cechują się torfowiska.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr inż. Wojciech Gil