(inżynieria leśna, budownictwo leśne), to typ przydomowej oczyszczalni ścieków opartej na metodzie mechaniczno-biologicznej oczyszczania ścieków. Składa się on z układu rur (ułożonych w ciągach wysypanych gruntem o odpowiednim uziarnieniu) rozprowadzających „szarą wodę” po terenie. Oczyszczone ścieki trafiają bezpośrednio do gruntu, dlatego poziom wody gruntowej musi być poniżej 1,5 m. Przepuszczalność gruntu wpływa na głębokość ułożenia drenażu i warstw gruntu, które powinny znajdować się na poziomie 50–60 cm pod poziomem terenu (dopuszczalne minimum to 40 cm, a maksimum 100 cm). Długość rur potrzebną do oczyszczalni w uproszczony sposób można ustalić na podstawie liczby osób w gospodarstwie domowym oraz ilości zużywanej wody, na przykład: oczyszczalnia ścieków dla czteroosobowej rodziny (M = 4), zużywającej wodę w ilości LRM = 110 l/osobę w ciągu doby, wymaga rur długości 44 m (L = 110 * 4/10). Jednak projektowanie drenażu powinno uwzględniać także dopuszczalne obciążenie hydrauliczne gruntu (qdop) i obwód zwilżanej warstwy filtracyjnej (S): L = LRM M/(qdop S) [m]
Grzegorz Trzciński