drewno

(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), zwane też ksylemem; niejednorodna tkanka przewodząca roślin naczyniowych, złożona z elementów przewodzących, miękiszowych i wzmacniających, występująca wewnątrz organów roślinnych, rozprowadzająca wodę z solami mineralnymi, pobieraną przez korzenie. W przypadku  roślin drzewiastych pojęcie to jest najczęściej utożsamiane z ksylemem wtórnym łodygi (pnia), powstającym w wyniku działalności merystemu bocznego – kambium, otoczonym od zewnątrz przez perydermę (korkowicę) i (lub) martwicę korkową. Układ przewodzący w drewnie stanowią naczynia i cewki, układ wzmacniający – włókna drzewne i (lub) cewki, a układ spichrzowy – miękisz drzewny i miękisz promieni drzewnych. Drewno gatunków iglastych ma prostszą budowę niż drewno liściastych i składa się z cewek (główny składnik) oraz promieni drzewnych, miękiszu drzewnego podłużnego i (lub) przewodów żywicznych. Drewno drzew i krzewów okrytozalążkowych ma budowę bardziej zróżnicowaną, a jego głównym elementem są włókna drzewne, albo cewki włókniste. Brak w nim przewodów żywicznych, a w skład układu przewodzącego wschodzą przede wszystkim naczynia oraz cewki włókniste i cewki.  

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz