dzięcioł białogrzbiety

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Dendrocopos leucotos, ang. White-backed Woodpecker) ptak z rodziny Picidae (dzięciołowate), rzędu Piciformes (dzięciołowe). Długość ciała 25-28 cm, masa ciała 100-112 g. Większy i masywniejszy od dzięcioła dużego, od którego różni się biało pręgowanym grzbietem i białym kuprem. Spód ciała czarno kreskowany na bladoróżowym tle. Wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec ma czerwona czapeczkę na głowie, której brak u samicy. W Polsce lęgowy wyłącznie lokalnie na północnym-wschodzie i w Karpatach. Zamieszkuje stare lasy liściaste z obfitością martwych drzew (łęgi, olsy, grądy, brzeziny bagienne, a w górach – buczyny), wymaga więc terenów niezmienionych przez intensywną gospodarkę leśną. Gniazduje w dziuplach. W kwietniu składa 3-5 jaj, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez ok. 11 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: larwy owadów, głównie z martwych drzew. Liczebność w Polsce szacowana na 400-600 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław