dzięcioł duży

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Dendrocopos major, ang. Great Spotted Woodpecker) ptak z rodziny Picidae (dzięciołowate), rzędu Piciformes (dzięciołowe). Długość ciała 23-26 cm, rozpiętość skrzydeł 38-44 cm, masa ciała 75-100 g. Wyraźny dymorfizm płciowy, samiec ma czerwoną plamę na potylicy, której pozbawiona jest samica. Młode mają czerwone czapeczki. W Polsce szeroko rozpowszechniony gatunek lęgowy, najpospolitszy krajowy dzięcioł. Zamieszkuje lasy, parki, zadrzewienia, aleje. Gniazduje w dziuplach. W maju składa 4-7 jaj, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 10-13 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: owady i nasiona (głównie drzew), także pisklęta ptaków. Liczebność w Polsce szacowana na 400-800 tysięcy par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław