elastyczność biocenozy

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [gr. elastós = kowalny, giętki, bíos = życie + koinós = wspólny], zdolność biocenozy do szybkiej odbudowy zniszczeń spowodowanych zakłóceniami z zewnątrz, np. gradacją szkodników, pożarem, powodzią itp. Największą elastyczność wykazują biocenozy o stosunkowo niskim bogactwie i różnorodności gatunkowej. Np. zdecydowanie szybciej odtwarza się biocenoza pola uprawnego lub leśnej monokultury niż biocenoza lasu tropikalnego, którego odbudowa jest bardzo skomplikowana i niezwykle długotrwała lub wręcz niemożliwa.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.