enzymy glebowe

(gleboznawstwo leśne), biologiczna aktywność gleby jest powszechnie określana intensywnością funkcjonowania mikroorganizmów glebowych, oznaczana metodami bezpośrednimi i pośrednimi. Metody bezpośrednie to zliczanie mikroorganizmów. Metody pośrednie badań aktywności biologicznej gleby opierają się na pomiarze produktów działalności mikroorganizmów, jak uwalnianie CO₂, zawartość ATP. Wskaźnikem aktywności biologicznej gleby jest też → aktywność enzymatyczna gleby. Enzymy to wielkocząsteczkowe, w większości białkowe katalizatory przyspieszające specyficzne reakcje chemiczne. Podstawowym procesem w w glebach leśnych jest rozkład związków węgla, który aktywują → dehydrogenazy i → celulazy, rozkład związków azotu wspomagają → proteazy i → ureazy, a związków fosforu → fosfatazy.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Januszek K. 1999. Aktywność enzymatyczna wybranych gleb leśnych Polski południowej w świetle badań polowych i laboratoryjnych. Seria Rozprawy. Zasz. Naukowe AR Kraków, z. 250. s.132.

Publikacje powiązane tematycznie

Januszek K. 1999. Aktywność enzymatyczna wybranych gleb leśnych Polski południowej w świetle badań polowych i laboratoryjnych. Seria Rozprawy. Zasz. Naukowe AR Kraków, z. 250. s.132.
Russel S. 2005. Znaczenie badań enzymów w środowisku glebowym. Acta Agrophisica, Rozprawy i monografie. Instytut Agrofizyki PAN Lublin, 2005, (3), 120. 5-9