epiderma

(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), zewnętrzna, najczęściej jednowarstwowa tkanka okrywająca, występująca u roślin naczyniowych, pokrywająca organy roślinne o budowie pierwotnej. Pełni funkcje ochronne, głównie przed nadmierna utratą wody, oraz uczestniczy w wymianie gazowej między rośliną a środowiskiem. Składa się z komórek żywych, ściśle do siebie przylegających i jest wyposażona w pary komórek szparkowych, w których znajdują się chloroplasty. Powierzchnię skórki pokrywa nieprzepuszczalna dla wody kutykula, a ponadto mogą się na niej wytwarzać różnego rodzaju włoski, żywe lub martwe, zwykłe albo wydzielnicze. Epiderma zwana jest także skórką.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Hejnowicz Z. 1973. Anatomia rozwojowa drzew. PWN, Warszawa.