(urządzanie lasu), umownie nazywana etatem wielkość użytków zaprojektowanych w gospodarstwie na okres obowiązywania planu urządzenia lasu, która stanowi sumę miąższości drzew przewidzianych przez taksatorów na gruncie do użytkowania rębnego dla poszczególnych drzewostanów, z uwzględnieniem funkcji pełnionej przez drzewostan w gospodarstwie, zgodnie z potrzebami wynikającymi z funkcji lasów, stanu hodowlanego drzewostanów, stopnia zaawansowania odnowień podokapowych oraz z konieczności zachowania odpowiedniego ładu przestrzennego i czasowego w ostępach lub jednostkach kontrolnych.
Krzysztof Okła na podstawie Instrukcja Urządzania Lasu, CILP Warszawa 2012 cz. I, § 87