faza gazowa gleby

(Gleboznawstwo leśne), faza gazowa gleby, trzeci komponent trójfazowego jej układu, to powietrze wypełniające wolne przestrzenie w glebie, nie zajęte przez wodę. Powietrze glebowe jest niezbędne do prawidłowego zaopatrzenia w tlen korzeni roślin i zwierząt glebowych. Procesy oddychania mikroorganizmów glebowych i korzeni roślin składają się na aktywność respiracyjną gleby. Jest ona uzależniona od wilgotności, temperatury, dostępności składników, w tym materii organicznej, ilości i jakości roślin i ich aktywności życiowej związanej np. w lasach z typem siedliska. Skład chemiczny powietrza glebowego różni się od składu powietrza atmosferycznego. O ile procentowy udział tlenu w powietrzu atmosferycznym i glebowym jest zbliżony, to zawartość dwutlenku węgla w powietrzu glebowym jest kilkakrotnie większa niż w powietrzu atmosferycznym. Wynika to z intensywności procesów życiowych drobnoustrojów i zwolnionego tempa mieszania się powietrza z tych dwóch ośrodków. W powietrzu glebowym stwierdzono niewielkie ilości zredukowanych form połączeń gazowych, jak etylen, N₂O. Człowiek stosuje od dawna różne zabiegi agrotechniczne i melioracyjne dla poprawy natlenienia gleby.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.

Publikacje powiązane tematycznie

Bednarek R., Dziadowiec H., Pokojska U., Prusinkiewicz Z. 2004. Badania ekologiczno-gleboznawcze. PWN Warszawa.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Powszechna encyklopedia PWN. Warszawa: PWN, 2010.