fitosocjologia

(botanika leśna, fitosocjologia), nauka o zbiorowiskach roślinnych. Została wyodrębniona z geografii roślin w końcu XIX wieku. Jej nazwę wprowadził po raz pierwszy w 1896 roku polski botanik Józef Paczoski. Wcześniej jednostki roślinności opisywane były na ogół jako formacje roślinne, czyli układy wyróżniane na podstawie cech fizjonomicznych. W pierwszym etapie badań fitosocjologia zajmowała się głównie opisywaniem zbiorowisk, a zwłaszcza charakteryzowaniem ich składu florystycznego, wkrótce jednak przedmiotem tej dyscypliny stało się wyjaśnianie prawidłowości powstawania zbiorowisk i ich związków z warunkami siedliskowymi. Następnie rozwinęły się takie aspekty badawcze jak: klasyfikacja zbiorowisk, ich biologia, ekologia, geografia i dynamika. W różnych regionach świata wykształciły się różne szkoły fitosocjologiczne, takie jak: angielsko-amerykańska, francusko-szwajcarska, skandynawska, rosyjsko-radziecka. Każda z nich posługiwała się nieco innymi pojęciami oraz metodami badawczymi, w związku z czym nie udało się wypracować jednego, uniwersalnego systemu klasyfikacji zbiorowisk. Obecnie coraz większym zainteresowaniem i bardziej powszechnym zastosowaniem cieszą się zasady i metody ugruntowane przez szkołę francusko-szwajcarską.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dzwonko Z. 2007. Przewodnik do badań fitosocjologicznych. Sorus, Poznań-Kraków.