fragmentacja siedlisk

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), wywołane działalnością człowieka rozdrobnienie naturalnych siedlisk, w efekcie tworzą one niewielkie oddzielone od siebie płaty; występuje np. podczas przekształcania części obszarów leśnych w tereny rolnicze. Wyróżniamy 3 typy rozmieszczenia płatów siedlisk powstałych w wyniku fragmentacji: rozmieszczenie rozproszone, wyspowe i kumulacyjne. Proces fragmentacji siedlisk. zachodzi obecnie gwałtownie na obszarze lasów strefy tropikalnej. Wpływ fragmentacji siedlisk nie jest jednakowy dla wszystkich gatunków. Gatunki o dużej ruchliwości, penetrujące duże obszary mogą traktować rozbicie siedlisk jako wewnętrzne zróżnicowanie ciągłości swojego siedliska. Dla gatunków o niewielkich możliwościach rozprzestrzeniania się taka struktura przestrzenna krajobrazu jest rozbiciem ciągłości zasiedlania i będzie miała istotny wpływ na dynamikę populacji.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.