gatunek nietoperza z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w rodzinie mroczkowatych (Vespertilionidae). Nietoperz średniej wielkości: długość przedramienia 37-43 mm, masa 5-13 g. Nad oczami małe brodawki, dużo mniejsze niż oko. Uszy bardzo duże (3/4 długości ciała), zrośnięte na środku głowy. Koziołki lancetowate, długie, do połowy długości uszu, matowe. Pyszczek długi, spiczasty, wąski. Głowa szarobrązowa, ciemniejsza niż grzbiet. Grzbiet szarawy lub oliwkowy, brzuch białawy lub szarawy, bez żółtego nalotu. Wyraźny kontrast ubarwienia między grzbietem i brzuchem. Skrzydła krótkie i szerokie. Stopy duże, 6-8 mm długości, krótsze niż u gacka brunatnego, słabo owłosione. Zasięg obejmuje centralną i południową Europę, a w Polsce środkową i południową część kraju. Pojedyncze stanowiska poza zwartym zasięgiem. Unika kryjówek naturalnych. Zasiedla strychy, ale nie ukrywa się tam w szczelinach - osobniki zwisają swobodnie. Zimuje w piwnicach i fortyfikacjach. Na żerowiska wylatuje późno - w ciągu godziny po zachodzie słońca. Żerowiska w promieniu 1,5-5 km od kryjówek dziennych, w lasach, na ich skrajach, w parkach, w sadach, również pod latarniami, a przy złej pogodzie również wewnątrz budynków. Lot dość wolny, trzepoczący, zwrotny, często z zawisaniem w powietrzu. Lokalizuje ofiary za pomocą echolokacji. Poluje głównie na motyle nocne. Gody od września do października. Urodzenia młodych (jedno młode) w czerwcu lub na początku lipca. Gatunek osiadły. Maksymalna długość życia: ponad 25 lat. Zagrożenia mniej liczne niż w przypadku innych gatunków nietoperzy. Objęty ochroną ścisłą, wymaga ochrony czynnej. Według IUCN gatunek bliski zagrożenia (NC). W zasięgu występowania wykazuje spadkowy trend liczebności.
Gazaryan, S. & Godlevska, L. 2020. Plecotus austriacus. The IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T85533333A85533603. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2020-2.RLTS.T85533333A85533603.en
Sachanowicz K., Ciechanowski M. 2008. Nietoperze Polski. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
Wilson D. E., Reeder D-A M. (eds.) 2005. Mammal species of the World. A taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore. https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2016 r. poz. 2183
Atlas ssaków Polski. Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków https://www.iop.krakow.pl/ssaki/gatunki
Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I, Skibińska E. (red.) 2014. Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Cichocki W., Ważna A., Cichocki J., Rajska E., Jasiński A., Bogdanowicz W. 2015. Polskie nazewnictwo ssaków świata. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Gazaryan, S. & Godlevska, L. 2020. Plecotus austriacus. The IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T85533333A85533603. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2020-2.RLTS.T85533333A85533603.en
Kowalski M., Lesiński G. 2000. Poznajemy nietoperze. ABC wiedzy o nietoperzach, ich badaniu i ochronie. Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Nietoperzy, Warszawa.
Mitchell-Jones A. J., Amori G., Bogdanowicz W., Kryštufek B., Reijnders P. J. H., Spitzenberger E., Stubbe M., Thissen J. B., Vohralik V., Zima J. (eds.) 1999. Atlas of European mammals. Academic Press, London.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2016 r. poz. 2183
Sachanowicz K., Ciechanowski M. 2008. Nietoperze Polski. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
Wilson D. E., Reeder D-A M. (eds.) 2005. Mammal species of the World. A taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore. https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/