Geokrata – Komórkowy geosyntetyk do słabych podłoży gruntowych, zbrojenia skarp i zboczy, wzmocnienia nawierzchni i zapobiegania erozji gruntu. Układane najczęściej na geotkaninie lub geowłókninie. W przypadku dróg leśnych stosowana na gruntach słabonośnych, szczególnie organicznych i piaszczystych. Stabilność konstrukcji uzyskuje się poprzez wypełnienie komórek geokraty dobrze zagęszczającym się gruntem lub kruszywem z należytym nadkładem. Wymaga dość dużej staranności i ostrożności w procesie eksploatacji np. podczas manewrowania pojazdów i podczas zrywki surowca drzewnego oraz sukcesywnych prac konserwacyjnych: uzupełniania kruszywa, profilowania i dogęszczania.
Czerniak A. (2019): Jak oszczędzać tłuczeń. Las Polski 2/2019
Kamiński B., Czerniak A. (2003): Zastosowanie geokraty komórkowej do wzmacniania gruntowej drogi leśnej na podłożu spoistym. Monografia: Kształtowanie i ochrona środowiska leśnego. Wydawnictwo AR w Poznaniu, ISBN 83-7160-331-2, 478-486.
Czerniak A., Kamiński B. (2003): Przydatność geokraty do budowy dróg leśnych. Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk Wydział Nauk Rolniczych i Leśnych, Prace Komisji Nauk Rolniczych i Komisji Nauk Leśnych, Tom 94, Poznań, ISBN 83-7063-380-3; ISSN 0079-4708, 39-48.
Kamiński B., Czerniak A. (2003): Zastosowanie geokraty komórkowej do wzmacniania gruntowej drogi leśnej na podłożu spoistym. W: Kształtowanie i ochrona środowiska leśnego. Red. A.T. Miler, Wyd. AR Poznań: 478-486.