Glebowe Powierzchnie Wzorcowe

(Gleboznawstwo leśne), glebowe powierzchnie wzorcowe (GPW), to fragmenty powierzchni leśnych, o wielkości zbliżonej do 300 ha wyznaczone według określonych zasad. Ich wydzielenie miało na celu zabezpieczenie gleb reprezentujących typowe dla danego regionu siedliska oraz drzewostany. Sieć GPW obejmuje 139 obiektów o łącznej powierzchni 56529 ha, co stanowi prawie 0,5% ogólnej powierzchni leśnej kraju. Decyzję o utworzeniu glebowych powierzchni wzorcowych została podjęta 31 maja 1975 r. przez Naczelny Zarząd Lasów Państwowych na wniosek Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego (→ PTG).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Prusinkiewicz Z., Czapiewski S., Wieczorek J. 1977. Zasady zagospodarowania i urządzania glebowych powierzchni wzorcowych w Lasach Państwowych. Lasy Państwowe NZLP i PTG Warszawa. Materiały DGLP.

Publikacje powiązane tematycznie

Prusinkiewicz Z., Czapiewski S., Wieczorek J. 1977. Zasady zagospodarowania i urządzania glebowych powierzchni wzorcowych w Lasach Państwowych. Lasy Państwowe NZLP i PTG Warszawa. Materiały DGLP.