(Gleboznawstwo leśne), jednostki zaliczane do podtypu gleby szarobrunatne muszą spełniać kryteria typu → gleby brunatne, a także cechują się dużą miąższością poziomu A, który musi być większy od 30 cm i podobnym do gleb brunatnych właściwych wysyceniem kompleksu zasadami V, który wynosić musi ponad 50% w warstwie 20-100cm. Poziom → cambic posiada często barwę maskowaną związkami próchnicy. Morfologie tego podtypu można przedstawić poziomami: Ol–A–ABbr–BbrC- C lub Cca. Są to bardzo żyzne gleby i podobnie jak brunatne właściwe występują w niewielkich płatach i są rzadko spotykane w lasach Polski. Znaczenie siedliskotwórcze i związki z naturalną roślinnością leśną przedstawiono w charakterystyce typu → gleby brunatne.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.
Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.