(botanika leśna, systematyka roślin), podgromada (Anthocerotophytina) z gromady telomowych (Telmophyta) albo gromada (Anthocerotphyta), w dawniejszych ujęciach klasa (Anthocerotopsida) z podgromady mszaków, obejmująca około 400 gatunków drobnych roślin o zielonym plechowatym gametoficie i także zielonym sporoficie wykazującym skomplikowaną budowę. U większości z nich komórki gametofitu mają tylko jeden duży chloroplast. Narządy rozmnażania płciowego różnią się od podobnych tworów u wątrobowców i mchów, a przypominają pod wieloma względami
paprocie grubo zarodniowe. Rodnia nie ma własnych ścianek, a komórka jajowa jest umieszczona w buteleczkowatym zagłębieniu plechy. Stojące na trzoneczkach plemnie są zamknięte w komorach wewnątrz plechy.
Sporofit wykształca dużą, lecz bardzo krótką stopę. W komórkach epidermy znajdują się
chloroplasty, a między komórkami – aparaty szparkowe zbudowane podobnie jak u roślin naczyniowych. Ze względu na dobrze rozwinięty aparat asymilacyjny, zależność sporofitu od gametofitu jest prawdopodobnie niewielka.
Glewiki należą do gatunków pionierskich i występują zwykle na podłożu mineralnym, głównie gliniastym, w rowach, przy drogach, na polach itp. W Polsce stwierdzono cztery gatunki.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Szweykowski J. 2003. Glewiki. W: Słownik botaniczny. Red. A. i J. Szweykowscy. Wiedza Powszechna, Warszawa: 247-248.