(botanika leśna,
fitosocjologia), zespół leśny o naukowej nazwie Tilio-Carpinetum Scamoni et Pass. 1959 em. Traczyk 1962, z klasy Querco-Fagetea, rządu Fagetalia i związku Carpinion betuli. Występuje we wschodniej części kraju, na północy od Pojezierza Mazurskiego i Wysoczyzny Białostockiej, a na południu po Wyżynę Małopolską, Północne Podkarpacie oraz
pogórze Karpat, w warunkach klimatu umiarkowanie kontynentalnego; podłoże i gleby takie jak w charakterystyce grądu środkowoeuropejskiego. Gatunki główne w drzewostanie –
grab,
dąb szypułkowy,
lipa drobnolistna; gatunki domieszkowe:
klon pospolity,
świerk (w południowej i północno-wschodniej Polsce),
buk i
jodła (na południu),
dąb bezszypułkowy, kolon jawor, brzozy – brodawkowata i omszona, osika i
jabłoń dzika oraz
modrzew polski (w granicach zasięgu); na siedliskach wilgotnych również
jesion,
olsza czarna oraz wiązy – górski, polny i szypułkowy. Warstwa krzewów może być w różnym stopniu rozwinięta, zazwyczaj jest lepiej wykształcona na siedliskach żyźniejszych i wilgotniejszych. Oprócz podrostu drzew w jej skład wchodzą:
leszczyna pospolita, trzmieliny – pospolita i brodawkowata,
kruszyna pospolita,
czeremcha zwyczajna,
głóg jednoszyjkowy, suchodrzew pospolity,
kalina koralowa i
jarząb pospolity, rzadziej inne gatunki, np.
wawrzynek wilczełyko, czy
kłokoczka południowa (w południowych rejonach Polski). W czasie aspektu wczesnowiosennego warstwę zielną wypełniają takie gatunki jak: zawilce –
gajowy i żółty,
przylaszczka pospolita,
groszek wiosenny, kokorycze – pusta i pełna, rutewka zdrojowata,
ziarnopłon wiosenny i
miodunka ćma. W przeciętnych warunkach siedliskowych do najczęściej występujących gatunków rozwijających się w okresach późniejszych należą:
gwiazdnica wielkokwiatowa,
gajowiec żółty,
podagrycznik pospolity,
prosownica rozpierzchła,
dąbrówka rozłogowa,
czworolist pospolity, przytulia (marzanka) wonna,
czerniec gronkowy,
fiołek leśny,
kokoryczka wielokwiatowa,
jaskier kosmaty,
zerwa kłosowa, nerecznice – samcza i krótkoostna,
konwalijka dwulistna i inne. Gatunkami charakterystycznymi zespołu są:
turzyca orzęsiona i
jaskier kaszubski, a walor gatunków regionalnie wyróżniających mają: przytulinka wiosenna,
trzmielina brodawkowata i przytulia Schultesa. Warstwa porostowo-mszysta jest słabo wykształcona z takimi gatunkami mchów, jak: żurawiec falisty, gatunki z rodzaju krótkosz, dzióbkowiec Zetterstedta, merzyk pokrewny oraz płożymerzyki – kończysty i fałdowany.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Matuszkiewicz J.M. 2007. Zespoły leśne Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.