(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), (wL)
wilgotność gruntu na granicy między konsystencją płynną i plastyczną. Umownie wyznacza się ją jako najmniejszą procentową zawartość wody w gruncie, przy której bruzda wykonana w miseczce aparatu Casagrandego zaczyna się łączyć – pod wpływem 25 uderzeń o podstawę aparatu – ponownie w całość, na długości 1 cm i wysokości 1
mm.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
A. Szymański. 2007. Mechanika gruntów. Wydawnictwo SGGW. Warszawa.