grupa granulometryczna gliny

(Gleboznawstwo leśne), to mieszanina wszystkich frakcji glebowych, w której udział poszczególnych frakcji jest zbliżony. Są to utwory o zdecydowanie korzystniejszych właściwościach dla życia drzew, w porównaniu do gleb wytworzonych z piasków. Większy udział frakcji iłowej podnosi pojemność sorpcyjną, wodną, zawartość składników pokarmowych, co czyni te utwory korzystnymi glebotwórczo, które jeszcze poprawiają się wraz ze zwiększaniem się udziału frakcji iłowej. Gliny ze względu na uziarnienie dzielą się na piaszczyste, lekkie, piaszczysto-ilaste, zwykłe, ilaste i pylasto-ilaste. Ze względu na genezę wyróżnia się gliny lodowcowe, morenowe i zwałowe, oraz gliny wietrzeniowe. Powstają z nich gleby brunatne, czasem płowe, a z utworów cięższych i w wilgotniejszych położeniach także gleby opadowoglejowe i gruntowoglejowe.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klasyfikacja Uziarnienia Gleb i Utworów Mineralnych PTG. 2009. Rocz. Glebozn. 60, 2: 5-16.

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja Uziarnienia Gleb i Utworów Mineralnych PTG. 2009. Rocz. Glebozn. 60, 2: 5-16.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.