Grupy nośności podłoża drogowego

Na podstawie badań geotechnicznych można określić grupy nośności podłoża nawierzchni: G1, G2, G3 lub G4. Grupa G1 oznacza niewysadzinowe podłoże o wskaźniku nośności nie mniejszym niż 10%. Obowiązująca w Polsce klasyfikacja obejmuje kilkadziesiąt rodzajów gruntów, ale dla celów projektowych zastosowano klasyfikujące grunty w ramach czterech wymienionych grup, przy czym rodzaj gruntów występujących w podłożu powiązano z poziomem swobodnego zwierciadła wody gruntowej.
W przypadku, gdy podłoże nawierzchni zostało zaklasyfikowane do grupy G2, G3 lub G4 to oznacza, że podłoże nie ma odpowiedniej nośności. Należy je wówczas doprowadzić do grupy nośności G1 stosując odpowiednie metody techniczne (np. stabilizację mechaniczną lub chemiczną, geosyntetyki itp.). Jeśli nie jest to możliwe, konieczna jest wymiana gruntu.
Grunty niewysadzinowe: rumosze (niegliniaste), żwiry i pospółki, piaski grubo-, średnio- i drobnoziarniste, żużle nierozpadowe.
Grunty wątpliwe: piaski pylaste, zwietrzeliny gliniaste i rumosze gliniaste, żwiry i pospółki gliniaste.
Grunty małowysadzinowe: gliny zwięzłe, gliny piaszczyste i pylaste zwięzłe, iły, iły piaszczyste i pylaste.
Grunty bardzo wysadzinowe: piaski gliniaste, pyły piaszczyste, pyły, gliny, gliny piaszczyste i pylaste, iły warwowe.

Publikacje powiązane tematycznie

Czerniak A. i inni 2013. Wytyczne prowadzenia robót drogowych w lasach. DGLP w Warszawie, Wyd. ORWLP w Bedoniu, stron 124.