gytia

(Gleboznawstwo leśne), organiczny i mineralno organiczny osad denny w niektórych eutroficznych jeziorach. Składa się z obumarłych szczątków roślinności wodnej, w tym planktonu, z minerałów ilastych, mułów dennych, a także często węglanu wapnia nagromadzonego w formie kredy jeziornej. W zależności od składu mineralogicznego i biologicznego wyróżnia się następujące rodzaje gytii:
- gytia węglanowa – w składzie przewaga udziału materii węglanowej, zwykle jasna,
- gytia detrytusowa – w składzie przeważa materia organiczna, słabiej rozłożona barwy ciemnej,
- gytia piaszczysta – materia organiczna jest zmieszana z piaskiem.
Gytia posiada duże znaczenie glebotwórcze, ze względu na bardzo korzystne właściwości dla roślin. Większe jej nagromadzenia po osuszeniu jezior były cenionym nawozem do upraw polowych i w większości zostały wyeksploatowane. Występuje głównie na obszarze zlodowacenia bałtyckiego. Glebę wytworzoną z gytii prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski, profil nr 154.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Manecki A.1993. Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.