halit

(Gleboznawstwo leśne), minerał skał osadowych z grupy chlorków. Jest chlorkiem sodu NaCl, posiada twardość 2, gęstość 2,1-2,2, rysę białą i doskonałą łupliwość. Zwykle jest bezbarwny, albo biały, bywa też szary, żółty, pomarańczowy, niebieski, fioletowy, czerwony, a także czarny. Jest łatwo rozpuszczalny w wodzie. Posiada słony smak. Zawiera domieszki jodu, bromu, żelaza, substancji organicznych, minerałów ilastych (sól szara). Stanowi produkt odparowania i krystalizacji wody morskiej lub słonych jezior. Stanowi dominujący składnik skał osadowych o nazwie → sól kamienna. W Polsce występuje na Kujawach na Dolnym Śląsku towarzyszy pokładom miedzi, a także w rejonie Wieliczka - Bochnia. W strefie klimatu umiarkowanego nie posiada większego znaczenia dla właściwości gleb. Natomiast w strefie klimatu suchego jest poważnym problemem w glebach ze względu na jego wzrastającą koncentrację w glebach słonych, to jest Sołończakach i Sołodziach. Tworzy tam naskorupienia, naloty i wykwity na powierzchni gleb pustynnych, półpustynnych i suchych stepów jako efekt ewapotranspiracji.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Manecki A.1993. Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek).
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.