imisja

(Gleboznawstwo leśne), według GUS imisja to ilość danego zanieczyszczenia pyłowego lub gazowego w jednostce objętości powietrza (inaczej: stężenie) i osiadających na powierzchni ziemi. Stężenia zanieczyszczeń służą do oceny stopnia zanieczyszczenia powietrza poprzez porównanie ich z dopuszczalnymi poziomami substancji w powietrzu. Zanieczyszczenia gazowe to: dwutlenek siarki (SO₂), tlenki azotu (NO_x), tlenek węgla (CO), dwutlenek węgla (CO₂), węglowodory (CnHm) oraz tzw. "utleniacze" czyli substancje wtórne, powstające na drodze reakcji fotochemicznych podstawowych zanieczyszczeń, czyli ozon, dwutlenek azotu, formaldehyd, akroleina i inne. Zanieczyszczenia pyłowe dzieli się w zależności od wymiarów ziaren i w zależności od źródła pochodzenia. Zanieczyszczenia pyłowe powstają w procesach produkcyjnych i procesach spalania dla pozyskania energii. Szczególnie duże ilości pyłów powstają przy spalaniu paliw stałych. O stopniu szkodliwości pyłów decyduje ich stężenie w atmosferze, skład chemiczny i mineralogiczny. Z pyłów mineralogicznych najbardziej szkodliwy jest kwarc (krzemionka koloidalna).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

GUS. Definicja wg Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska

Publikacje powiązane tematycznie

Greszta J., Morawski S. 1972. Rekultywacja nieużytków poprzemysłowych. PWRiL Warszawa.
Baran S., Turski R. 1995. Degradacja, ochrona i rekultywacja gleb. Wydawnictwo Akademii Rolniczej, Lublin.
Greinert H., Greinert A. 1999. Ochrona i rekultywacja środowiska glebowego. Wyd. Politechniki Zielonogórskiej. Zielona Góra.