(
uboczne użytkowanie lasu), działania, prowadzące do rozpoznania wielkości, charakteru i lokalizacji baz surowcowych runa leśnego. Wyróżnia się inwentaryzację: 1. statystyczną, opartą na danych ze skupu owoców lub grzybów (którymi dysponuje GUS), 2. ankietową (zbieranie danych drogą rozprowadzania ankiet) oraz 3. bezpośrednią, polegającą na zbieraniu danych bezpośrednio w terenie, np. na zakładanych powierzchniach próbnych. W Polsce
dane dotyczące wielkości bazy płodów runa leśnego oparte są na wielkości skupu. Są one znacznie zaniżone, nie obejmują bowiem zbioru dokonywanego na potrzeby własne gospodarstw domowych oraz do sprzedaży na placach targowych i przy drogach. Inwentaryzację bezpośrednią prowadzi się lokalnie, celem rozpoznania zasobów leczniczych gatunków chronionych, mogących stanowić przedmiot pozyskania na podstawie wydawanych zezwoleń.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Grochowski W. 1990. Uboczna produkcja leśna. PWN, Warszawa