jemioła

(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Viscum) rodzaj z rodziny gązewnikowatych (Loranthaceae) obejmujący kilkadziesiąt gatunków, głównie w tropikach i subtropikach Afryki. W Polsce jeden gatunek z trzema podgatunkami. Jemioła pospolita typowa (Viscum album L. subsp. album) – półpasożytniczy, zimozielony krzew o pokroju kulistym. Pędy rozgałęzione pseudodychotomicznie, ciemnozielone i nagie. Pąki bezłuskie. Liście ułożone nakrzyżlegle, 2-8 cm długości, podłużnie odwrotniejajowate lub eliptyczne, skórzaste, całobrzegie, żółtawozielone. Roślina dwupienna. Kwiaty w kątach górnych liści, z okwiatem pojedynczym, owadopylne. Owoce (jagody) białe, chętnie zjadane i roznoszone przez ptaki, jemiołuszki i paszkoty. Występuje w prawie całej Europie, z wyjątkiem rejonów najbardziej północnych i wschodnich, oraz w Azji Mniejszej i na Kaukazie. W Polsce pospolita na całym niżu. W górach do ok. 500-600 m n.p.m. Żywicielami są różne gatunki drzew rodzimych i obcego pochodzenia, często wierzby, topole, brzozy, robinia biała i inne. Jemioła pospolita podgatunek jodłowy [Viscum album L. subsp. abietis (Wiesb.) Abrom.] pasożytuje wyłącznie na jodłach, a podgatunek rozpierzchły [Viscum album L. subsp. austriacum (Wiesb.) Vollm.] – na sosnach.