gatunek ssaka z rodziny jeżowatych (Erinaceidae). Morfologicznie bardzo podobny do jeża zachodniego. Długość ciała 17-28 cm, masa 240-1200 g. Na grzbiecie kolce, na piersi wyraźna biała plama. Czaszka masywna, długości 5-6 cm, z silnie rozwiniętymi łukami jarzmowymi i dużymi otworami w tylnej części podniebienia kostnego. Zębów 36, wzór zębowy 3133/2123. Zęby ukorzenione, o ograniczonym wzroście, siekacze i przedtrzonowce słabo zróżnicowane. Pokarm zwierzęcy, głównie owady, ślimaki i dżdżownice, ponadto płazy, gady, młode ssaki, padlina, rzadziej pokarm roślinny. Pospolity w całym kraju. Zamieszkuje brzegi lasów liściastych i mieszanych, zarośla, ogrody i parki. Unika wnętrza dużych kompleksów leśnych i otwartych pól uprawnych. Prowadzi samotniczy tryb życia. Nie jest terytorialny. Areały osobnicze nachodzą na siebie. Aktywny o zmierzchu i w nocy. Zimą hibernuje (X-IV). Gniazdo w ziemi, pod korzeniami drzew, kupami gałęzi i/lub liści. Gniazdo z liści, mchu i trawy. Sezon rozrodczy III-VIII, młode rodzą się w III/IV-VIII/IX. Ciąża 31-35 dni, liczba miotów w roku 1-2, liczba młodych w miocie 2-10. Młode rodzą się nagie, ślepe, głuche, z białymi kolcami ukrytymi pod skórą (kolce wychodzą kilka godzin po porodzie). Dojrzałość płciowa po 11-12 miesiącach. Maksymalna długość życia 7-10 lat. Mało naturalnych wrogów. Wysoka śmiertelność na drogach. Objęty ochroną gatunkową częściową.
Amori G., Hutterer R., Kryštufek B., Yigit N., Mitsain G., Palomo L.J. 2016. Erinaceus roumanicus (errata version published in 2017). The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T136344A115206348. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T136344A22325720.en
Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I., Skibińska E. (red.) 2014. Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Pucek Z. 1984. Rząd: Owadożerne - Insectivora. W: Z. Pucek (red.), Klucz do oznaczania ssaków Polski: 60-84. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2016 r. poz. 2183
Wilson D. E., Reeder D-A M. (eds.) 2005. Mammal species of the World. A taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore. https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
Amori G., Hutterer R., Kryštufek B., Yigit N., Mitsain G., Palomo L.J. 2016. Erinaceus roumanicus (errata version published in 2017). The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T136344A115206348. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T136344A22325720.en
Atlas ssaków Polski. Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków https://www.iop.krakow.pl/ssaki/gatunki
Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I., Skibińska E. (red.) 2014. Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Cichocki W., Ważna A., Cichocki J., Rajska E., Jasiński A., Bogdanowicz W. 2015. Polskie nazewnictwo ssaków świata. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Kowalski K., Krzanowski A., Kubiak H., Rzebik-Kowalska B., Sych L. 1973. Mały słownik zoologiczny. Ssaki. Wiedza Powszechna, Warszawa.
Mitchell-Jones A. J., Amori G., Bogdanowicz W., Krystufek B., Reijnders P. J. H., Spitzenberger E., Stubbe M., Thissen J. B., Vohralik V., Zima J. (eds.) 1999. Atlas of European mammals. Academic Press, London.
Pucek Z. 1984. Rząd: Owadożerne - Insectivora. W: Z. Pucek (red.), Klucz do oznaczania ssaków Polski: 60-84. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2016 r. poz. 2183
Wilson D. E., Reeder D-A M. (eds.) 2005. Mammal species of the World. A taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore. https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/