(inżynieria leśna, hydrologia), żyzne zbiorniki wodne o wysokiej produkcji biologicznej, wyrażającej się m.in. częstymi zakwitami planktonu, które powodują wyraźną zmianę barwy wody na zieloną. Pas roślinności brzegowej w tego typu zbiornikach jest zazwyczaj dobrze rozwinięty i zajmuje znaczną część jeziora. Intensywne procesy mineralizacji materii organicznej prowadzą do zużycia tlenu w wodach przydennych, czyli do deficytu tlenowego. W wyniku tego na dnie zbiornika powstają stosunkowo słabo rozłożone osady denne w postaci ciemnego mułu typu sapropelu. W rozwoju ewolucyjnym jezioro eutroficzne ulega stopniowemu zamulaniu i zarastaniu przekształcając się powoli w trzęsawisko, a następnie w torfowisko niskie.
Bajkiewicz-Grabowska E., 2008 – Hydrologia ogólna. PWN, Warszawa.
Choiński A., 2000: Jeziora kuli ziemskiej. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
Zdzisław Kajak. 2001. Hydrobiologia-Limnologia. Ekosystemy wód śródlądowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.