Juliusz Karol baron Holte von den Brincken

(Historia i tradycja leśna), urodzony 26 lutego 1788 roku w Blankenburgu; zmarł 2 czerwca 1846 roku w Warszawie. Pochodził ze starego inflanckiego rodu, z leśnymi korzeniami. Ukończył Uniwersytet w Getyndze oraz studia na Akademii Leśnej w Dreißigacker. Jego kariera, mimo młodego wieku, nabrała zawrotnego tempa. Pełnił kolejno funkcje: sekretarza inspekcji leśnej, nadleśniczego kantonu, nadleśnego Księstwa Brunszwickiego. Następnie został powołany przez Ludwika hr. de Broel-Platera (Dyrektora Jeneralnego Lasów Rządowych Królestwa Polskiego) na stanowisko Nadleśnego Jeneralnego Lasów Rządowych. Na ziemiach polskich Brincken położył duże zasługi w urządzaniu lasów i organizowaniu administracji leśnej. Był wykładowcą w warszawskiej Szkole Szczególnej Leśnictwa (warto dodać , że była to pierwsza wyższa szkoła leśna na ziemiach polskich). Prowadził wykłady z urządzania i szacowania lasów, ekonomiki leśnej, historii leśnictwa oraz literatury leśnej. Baron Brincken był współtwórcą "Sylwana"- najstarszego w Polsce czasopisma leśnego. Przez kilka lat był również redaktorem tego periodyku, na łamach którego publikowane były także jego rozprawy. Pozostawił po sobie wiele dzieł, mi. in.: opis Puszczy Białowieskiej (pierwowzór w języku francuskim), "Rozprawy o leśnictwie technicznym i łowiectwie z zastosowaniem do rozporządzeń w lasach rządowych Królestwa Polskiego zaprowadzonych", "Wykład praktyczny węglarstwa stosowego" czy "O tępieniu wilków".

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Jarosław Szaban

Publikacje powiązane tematycznie

Nowotarski Marian, Grzywacz Andrzej "Życie i działalność Juliusza Brinkena" , "Od Szkoły Szczególnej Leśnictwa do Wydziału Leśnego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego", (s. 78-86), Warszawa 2008