kokorycz

(botanika leśna, rosliny zielne), Corydalis – rodzaj z rodziny Fumariaceae (dymnicowate) liczący około 300 gatunków w umiarkowanych strefach klimatycznych, głównie w Eurazji i Ameryce Północnej,  reprezentowany we florze Polski przez 4 gatunki dziko rosnące. Kokorycz pusta (Corydalis cava Schweigg. et Körte) – bylina, do 35 cm wysokości, w całości naga, o bulwie kulistawej i w środku pustej (u dojrzałych roślin), bez łuskowatego liścia u nasady łodygi. Liście podwójnie 3-sieczne, o odcinkach głęboko wcinanych. Kwiaty w szczytowych gronach, po 10-20, grzbieciste, wargowe, purpurowe lub białe. Przysadki jajowate, całobrzegie. Roślina wczesnowiosenna, charakterystyczna dla rzędu  Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe). Kokorycz pełna [Corydalis solida (L.) Clairv.] Kokorycz – gatunek podobny do poprzedniego, od którego różni się przede wszystkim występowaniem wąskiego, łuskowatego liścia w nasadzie łodygi, rozciętymi lub głęboko ząbkowanymi przysadkami oraz pełną bulwą. Kwiaty ma ciemnopurpurowe albo różowe. Występuje głównie we wschodniej części kraju, w zbiorowiskach żyznych lasów liściastych.  Kokorycz wątła [Corydalis intermedia (L.) Mérkat] jest rośliną niższą, do 20 cm wysokości, przysadki są całobrzegie, a grona 1-5-kwiatowe. Gatunek rzadszy od poprzednich, którego większość stanowisk znajduje się w zachodniej Polsce. Kokorycz drobna [Corydalis pumila (Host) Rchb.] osiąga także wysokość do 20 cm, grona ma skąpo kwiatowe, zwisające po przekwitnieniu i przysadki dłoniasto wcinane. Roślina bardzo rzadka notowana zaledwie w kilku miejscach w północno-zachodniej Polsce.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz