korytarz ekologiczny

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [gr. oíkos = dom, domostwo + lógos = nauka], przestrzeń łącząca płaty siedliska, które uległo fragmentacji na skutek działalności człowieka, np. przez budowę dróg, wycięcie części lasu i przekształcenie go w teren rolniczy. Każdy płat siedliska zamieszkany jest przez określone organizmy, które stanowią populacje lokalne. Tworzy się je po to, by umożliwić swobodne przemieszczanie się organizmów między poszczególnymi płatami. Z ich obecności wynika wiele korzyści. W poszczególnych płatach siedlisk następuje utrzymanie oraz wzrost bogactwa i różnorodności gatunkowej, wzrost liczebności poszczególnych populacji, ciągła rekolonizacja płatów siedlisk, powiększenie terenu żerowania gatunków wymagających dużych obszarów. Pomagają też w utrzymaniu zróżnicowania genetycznego w obrębie populacji i zapobiegają negatywnym efektom wsobności populacji. Ich istnienie niesie też ze sobą zagrożenia. Mogą stać się drogą rozprzestrzeniania się chorób, pożarów, a także ułatwiać drapieżnikom dostęp do ich potencjalnych ofiar.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.