koźlarz czerwony

(uboczne użytkowanie lasu), Leccinum aurantiacum (Bulliard ex Saint-Amans) S.F. Gray (L. rufum (Schaeff.) Kreisel) - piękny i okazały grzyb, występujący zawsze pod osikami, w lasach, zaroślach, zadrzewieniach śródpolnych, a także pod drzewami rosnącymi pojedynczo. Owocniki pojawiają się od czerwca do października, pojedynczo lub w małych grupach. Kapelusz o średnicy 6 - 20 cm jest pomarańczowoczerwony lub ciemnoczerwony, początkowo kulisty, potem półkulisty, w starszym wieku wypukły lub poduszkowaty; jędrny, mięsisty, o powierzchni suchej, aksamitnej, z wiekiem gładkiej. Rurki długie, białawe, później szarooliwkowe, po zgnieceniu przebarwiają się na  brązowofioletowo. Pory drobne, koliste, podobnie zabarwione jak rurki, po uszkodzeniu barwią się na winnoczerwonawo. Trzon jest białawy, z kosmkami początkowo jasnymi, potem pomarańczowymi do brązowoczerwonych;  cylindryczny lub nieco maczugowaty. Miąższ jest białawy, po przekrojeniu szaroróżowy, fioletowawy, brązowawoczerwony, z czasem niebieskawoszarawy do prawie czerniawego, o słabym, ale przyjemnym zapachu. Koźlarz czerwony nie ma szczególnych walorów smakowych i aromatycznych, mimo to jest chętnie zbierany, z powodu jędrnej konsystencji, wydajności, rzadkich przypadków zaczerwienia, ale przede wszystkim – przyjemności zbioru pięknych owocników. Nadaje się zwłaszcza na zupę i do marynowania w occie, poza tym – jako grzyb domieszkowy.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.

Publikacje powiązane tematycznie

Dermek A., 1988. Grzyby znane i mniej znane. PWRiL, Warszawa.
Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Grzywacz A., 1990. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa.
Læssøe T., Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.