(inżynieria leśna,
hydrologia), zespół procesów formujących specyficzny
system odwodnienia, głównie podziemnego, powodujących powstanie kanałów krasowych i jaskiń oraz charakterystycznej rzeźby powierzchniowej na obszarach zbudowanych ze skał krasowiejących, obejmujących przede wszystkim rozpuszczanie tych skał, przy mniejszym udziale erozji i sedymentacji. Obserwuje się zróżnicowanie między obszarami podległymi słabemu i pełnemu krasowieniu. W pierwszym z obszarów typowe cechy hydrogeologii krasowej nie są w pełni rozwinięte w odróżnieniu od obszaru drugiego. W warunkach pełnego krasowienia masywu węglanowego zaznacza się dobrze rozwinięte występowanie trzech stref hydrogeologicznych:
strefa wadyczna, strefa wadyczno-freatyczna i strefa freatyczna (
strefy hydrogeologiczne w krasie). Strefa freatyczna dzieli się na podstrefę płytką, o aktywnym przepływie kanałowym, i głęboką, o powolnym przepływie laminarnym, czego nie obserwuje się w obszarach podległych słabemu krasowieniu.ang. karstification
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Słownik hydrogeologiczny. Praca zbiorowa pod red. J. Dowgiałło, A. Kleczkowski, A. Macioszczyk, A. Rożkowski. PIG, Warszawa, 2002