kruszczyk

(botanika leśna, rośliny zielne), Epipactis – rodzaj z rodziny Orchidaceae (storczykowate). W Polsce 8 gatunków, w większości rzadkich. W lasach najczęściej jest spotykany kruszczyk szerokolistny [Epipactis helleborine (L.) Crantz] – bylina kłączowa o wysokości do 100 cm z jajowatymi, siedzącymi liśćmi i kwiatostanami w postaci wydłużonego, luźnego grona. Zewnętrzne działki okwiatu zielonkawe, wewnętrzne różowo nabiegłe. Warżka bez ostrogi, różowawa, podzielona na dwa człony. Okres kwitnienia długi – od czerwca do września. Gatunek charakterystyczny dla klasy Querco-Fagetea (żyzne lasy liściaste – dąbrowy, grądy, buczyny, łęgi). Drugim najczęstszym w Polsce gatunkiem z tego rodzaju jest k. błotny [Epipactis palustris (L.) Crantz]. Charakteryzuje się mocno czerwononabiegłą łodygą, występowaniem  5-10 liści, od jajowatolancetowatych do równowąskolancetowatych i luźnym kwiatostanem złożonym z 8-15 zwisających kwiatów osadzonych na skręconych, czerwonobrunatnych szypułkach, podpartych lancetowatymi (podobnymi do liści) przysadkami. Działki okwiatu brudnozielone, brązowofioletowe lub białe z różowymi smugami. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Caricetalia davallianae i związku Caricion davalliane (eutroficzne młaki niskoturzycowe). Spotkany jest na wilgotnych łąkach oraz w lasach łęgowych ze związku Alno-Padion.