(zoologia leśna, ptaki), podobieństwo ubarwienia zwierzęcia dorosłego, piskląt lub jaj do otoczenia. Zmniejsza szansę dostrzeżenia przez drapieżniki. Ptaki żyjące w koronach drzew, np. świstunki, mają upierzenie koloru zielonkawego. Gatunki żyjące na ziemi, np. skowronki, przepiórki, kuropatwy, mają barwy szare i brunatne upodabniające je do podłoża. U ptaków żyjących w obszarach polarnych dominującym kolorem jest często biały, np. u śnieguły, sowy śnieżnej, białozora, a zimą – u pardwy.
Busse P. (red.) 1990. Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Wiedza Powszechna, Warszawa
Busse P. (red.) 1990. Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Wiedza Powszechna, Warszawa
Cofta T. 1989. Nazewnictwo morfologiczne. W: Notatki Ornitologiczne. Tom 30
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa