kryształ

(Gleboznawstwo leśne), ciało stałe o prawidłowej budowie wewnętrznej, przyjmujące postać wielościanu ograniczonego płaskimi ścianami. Prawidłowość budowy wewnętrznej kryształów przejawia się uporządkowaniem ich elementów składowych (atomy, jony, cząsteczki) w formie sieci przestrzennej. Kryształy są ciałami jednorodnymi (w każdym punkcie posiadają jednakowy skład chemiczny) i anizotropowymi (w różnych kierunkach ujawniają niejednakowe właściwości fizyczne jak: twardość, łupliwość, barwa i inne). Posiadają one elementy graniczne jak ściana, krawędź i naroże oraz cechują się elementami symetrii jak płaszczyzny symetrii, osie symetrii oraz środek symetrii. Elementy symetrii stanowią podstawę klasyfikacji kryształów na 32 klasy krystalograficzne, które z kolei łączy się w 7 większych zespołów zwanych układami krystalograficznymi. Pozwala to uporządkować, uprościć i ujednolicić opis wszystkich ciał krystalicznych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.
Stupnicka E., 1997. Geologia regionalna Polski. Wyd. Uniw. Warsz. Warszawa.