(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), skrócony i przekształcony
pęd, którego poszczególne części związane są w różnym stopniu z rozmnażaniem płciowym. Kwiaty u roślin nagozalążkowych mają prostszą budowę
niż u okrytozalążkowych. Nie ma u nich okwiatu, owocolistki są wolne (niezrośnięte), a zalążki odkryte (nagie). Zawsze są wiatropylne i rozdzielnopłciowe. Gatunki jednopienne wytwarzają kwiaty męskie i żeńskie na tym samym osobniku, natomiast dwupienne – na oddzielnych. Pojedyncze kwiaty żeńskie mają tylko cisy (z jednym zalążkiem) i miłorząb (z dwoma zalążkami). U jodeł, świerków, modrzewi, sosen, daglezji i choiny kwiaty te w postaci łuskowatych owocolistków, każdy z dwoma zalążkami, skupione są w kwiatostanach zwanych strobilostanami. Kwiaty roślin okrytozalążkowych o budowie całkowitej składają się z okwiatu (działek kielicha i płatków korony) oraz słupkowia i pręcikowia, które osadzone są na dnie kwiatowym stanowiącym zakończenie szypułki kwiatowej. Kwiaty
bez okwiatu mają między innymi wierzby, orzechowate,
grab i
leszczyna. Okwiat pojedynczy to taki, który nie jest zróżnicowany na kielich i koronę. Płatki korony mogą być wolne lub zrośnięte.
Zalążnia, czyli dolna część słupka, zawiera jeden lub więcej zalążków. Może być wolna lub zrośnięta z dnem kwiatowym. Jeśli
słupek występuje na szczycie dna wypukłego dna kwiatowego, mówimy o słupku górnym i kwiecie dolnym, gdy jest wolny i usytuowany jest na dnie wklęsłym – o słupku górnym i kwiecie kołozalążniowym, a jak otaczające dno wklęsłe jest z nim zrośnięte – o słupku dolnym i kwiecie górnym.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Malinowski E. 1987. Anatomia roślin. PWN, Warszawa.