łabędź krzykliwy

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Cygnus cygnus, ang. Whooper Swan) ptak z rodziny Anatidae (kaczkowate), rzędu Anseriformes (blaszkodziobe). Długość ciała 140-160 cm (tułów ok. 75 cm), rozpiętość skrzydeł 205-235 cm, masa ciała 8,5-14 kg. Wielkości łabędzia niemego, ale sprawia wrażenie smuklejszego dzięki długiej i wyprostowanej, a nie esowato wygiętej, szyi. Upierzenie całkowicie białe. Dziób czarny z żółtą nasadą sięgającą klinem do połowy jego długości. Młode ptaki są jednolicie szare, a nasada dzioba cielista. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W Polsce regularnie, choć niezbyt licznie przelotny, od początku lat 1970. także lęgowy. Jego liczebność sukcesywnie wzrasta, a zasięg się poszerza. Zamieszkuje jeziora z zarośniętymi brzegami, stawy. Gniazdo zakłada na ziemi (czasem pływające na wodzie). W okresie V-VI składa 3-6 jaj, które wysiaduje wyłącznie samica przez 31-42 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty II-IV i X-XII, zimuje w zachodniej i południowej Europie, nielicznie również w Polsce. Pożywienie: głównie rośliny wodne, trawy, zboża. Liczebność w Polsce szacowana na 30-35 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław